ความทรงจำและความคิดถึงที่คงอยู่ตราบนิรันดร์
“เพชรแท้ที่ผ่านการเจียระไน แม้อยู่ท่ามกลางความมืดก็ยังคงเปล่งแสงระยิบยับอยู่มิจางหาย”
พิธีทำบุญเนื่องในโอกาสวันครบรอบ 10 ปี ถึงแก่อนิจกรรม อ.สุรัตน์ โอสถานุเคราะห์ วันที่ 8 พฤษภาคม 2561 ณ โถงหอสมุด สุรัตน์ โอสถานุเคราะห์
เป็นเวลาหนึ่งทศวรรษเต็มที่อาจารย์สุรัตน์ โอสถานุเคราะห์ ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยกรุงเทพ ได้ล่วงลับลาจากพวกเราชาวบียูไป ท่านคือปูชนียบุคคลผู้ซึ่งอยู่ในความทรงจำอันหลากหลายเปรียบดั่งเพชรที่ส่องประกาย เมื่อมองต่างมุมเราจะสัมผัสถึงมิติที่หลากหลายของเพชรที่ผ่านการเจียระไน เหลี่ยมมุมแรกคือมุมของความเป็นนักธุรกิจ ผู้นำบริษัทโอสถสภาเข้าสู่ยุครุ่งเรืองด้วยการพัฒนาและผลักดันผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ เหลี่ยมต่อมาคือแสงสีแห่งความเป็นนักพัฒนาประเทศที่ฉายออกมาจากในจิตใจของท่านอย่างต่อเนื่องกับบทบาททางการเมืองไทยในการทำงานที่ไม่เคยหยุดนิ่ง
อีกเหลี่ยมมุมที่ดูจะส่องแสงอย่างแวววาวเป็นพิเศษนั่นคือความเป็นศิลปิน ที่ซุกซ่อนอยู่ในใจท่านมาตลอดชีวิต และถ้าย้อนดูอย่างลึกซึ้งก็จะพบว่า มิติต่างๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นตัวตนของอาจารย์สุรัตน์ โอสถานุเคราะห์นั้น ล้วนถูกเจียระไนขึ้นจากจิตใจของศิลปินโดยแท้ ท่านใช้กล้องถ่ายภาพบันทึกเรื่องราวที่มีอยู่ทั่วไปให้กลายเป็นความประทับใจและโดดเด่นจนถูกนำเสนอผ่านนิทรรศการมากมายจนเป็นที่ยอมรับว่าท่านคือช่างภาพ สุดท้ายประกายแสงแห่งความเป็นครูที่ส่องออกมาจากตัวท่านตั้งแต่ยังหนุ่ม จะมีใครที่ยินดีสู้และทุ่มเทเพื่อยกระดับวงการศึกษาของไทยให้เกิดทางเลือกมากขึ้น เพื่อสร้างอนาคตให้กับนักธุรกิจหน้าใหม่รุ่นแล้วรุ่นเล่าจนสถานที่แห่งนี้กลายเป็นที่บ่มเพาะการเรียนรู้ที่สร้างสรรค์ผลิตบัณฑิตที่ตอบโจทย์ตามเทรนด์อาชีพเป็นเวลากว่า 56 ปี ในนาม “มหาวิทยาลัยกรุงเทพ”
ในโอกาสครบรอบหนึ่งทศวรรษแห่งการรำลึกถึงอาจารย์สุรัตน์ โอสถานุเคราะห์ เราในฐานะผู้เป็นดังประกายของแสงเพชรจะต้องร่วมกันเปล่งแสงแห่งความคิดสร้างสรรค์ในการพัฒนาการเรียนการสอน พัฒนารูปแบบการทำงาน เพื่อให้มหาวิทยาลัยของเราได้ก้าวเป็นสถาบันการศึกษาที่ดีที่สุดในการสร้างคนที่มี DNA ของความคิดสร้างสรรค์ตลอดไป เพชรแท้ที่ผ่านการเจียระไน แม้อยู่ท่ามกลางความมืดก็ยังคงเปล่งแสงระยิบยับอยู่มิจางหายไม่ต่างอะไรกับคุณความดีและความทรงจำของชาวบียูที่มีต่อ อาจารย์สุรัตน์ โอสถานุเคราะห์ ที่แม้วันเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นบุคลากรรุ่นใด ความทรงจำและความคิดถึงก็จะคงอยู่ตราบนิรันดร์
